Dolomity leżą po południowej stronie głównego łańcucha Alp, w całości na terenie Włoch. Północną granicę tworzy rozciągająca się równoleżnikowo dolina Val Pusteria (niem. Pustertal), która oddziela je od głównej grani alpejskiej.

Granicą zachodnią jest dolina Valle Isarco (niem. Eisacktal), która poniżej Bolzano łączy się z doliną Adygi (wł. Adige, niem. Etsch). Granicę wschodnią stanowi dolina Piave, a na północnym wschodzie doliny Val di Sesto (niem. Sextental) i Val Padola oddzielają je od łańcucha Karnische Ałpen. Na południu odgrodzone dolinami Val di Fiemme i Val Travignolo Dolomity sąsiadują z grupą Catena dei Lagorai, która choć formalnie bywa zaliczana do Dolomitów, różni się zupełnie krajobrazem i budową, a także leży poza obszarem zainteresowania turystycznego. Dolomity rozciągają się równoleżnikowo na ok. 80 km, a południkowo na ok. 70 km. Dojazd samochodem z Polski odbywa się zwykle przez Innsbruck i przełęcz Brennero (niem. Brenner), z której szybko można dotrzeć do północnych i zachodnich rejonów Dolomitów przez dolinę Val Pusteria lub dolinę Isarco. Inną możliwością dostania się do doliny Pusteria jest droga z Lienz, leżącego na terenie Austrii. Droga ze wschodu i południa prowadzi przez przejście graniczne Tarvisio do doliny Piave. Pociągiem można dotrzeć do miejscowości położonych w dolinie Isarco (trasa przez przełęcz Brennero), z których jednak większość leży w pewnym oddaleniu od terenów wysokogórskich lub do miejscowości położonych w dolinie Val Pusteria (trasa przez Brennero lub korzystniej z Lienz). Najkrótsze połączenie kolejowe z Polski prowadzi przez Pragę, Linz, Salzburg, Spittal a.d. Drau, Lienz do S. Candido. Z Pragi jeździ 4 razy w tygodniu pociąg Praga-Wenecja, którym można bezpośrednio dojechać do Spittal. Inną możliwością jest połączenie Praga-Linz, z przesiadką na trasę do Spittał. 2 Linzu można oczywiście jechać również przez Innsbruck, jednak odległość do pokonania jest wtedy większa.