Przewodnik ma charakter monografii Polskich Tatr Zachodnich. Przesądza o tym zakres i różnorodność zawartych w nim wiadomości. Obok informacji o treści krajoznawczo -turystycznej są tu podane obszerne wiadomości dotyczące historii pasterstwa, górnictwa i hutnictwa oraz dziejów poznania tej części Tatr. zakres tych wiadomości stanowi szerokie uzupełnienie informacji, jakie można spotkać w aktualnej literaturze przewodnikowej.

Przewodnik ma charakter monografii Polskich Tatr Zachodnich. Przesądza o tym zakres i różnorodność zawartych w nim wiadomości.Obok informacji o treści krajoznawczo -turystycznej są tu podane obszerne wiadomości dotyczące historii pasterstwa,gómictwa i hutnictwa oraz dziejów poznania tej części Tatr. zakres tych wiadomości stanowi szerokie uzupełnienie informacji, jakie można spotkać w aktualnej literaturze przewodnikowej. UKŁAD PRZEWODNIKA Przewodnik dzieli się na następujące części: - Wiadomości ogólne -Doliny - Szczyty i przełęcze. W części ogólnej zawarte są syntetyczne wiadomości o topografii całego terenu, wiadomości o przyrodzie nieożywionej, świecie roślinnym i zwierzęcym, a także 0 ich ochronie. Ponadto omówiono tu takie zagadnienia, jak: stosunki własnościowe, pasterstwo, górnictwo i hutnictwo. Część tę zamykają zarysy dziejów turystyki 1 historii poznawania jaskiń. Na zakończenie podane są informacje o zagospodarowaniu terenu. Pozostałe dwie części zawierająopisy dolin oraz szczytów i przełęczy od Wołowca na zach. po Liliowe na wsch. wraz z przynależnymi drogami. Doliny są opisywane od zach. na wsch. W opisach dolin - obok topografii -zawarte są szczegółowe informacje na temat pasterstwa, górnictwa i hutnictwa dotyczące danej doliny oraz opisy budowli (schroniska, kapliczki, tablice pamiątkowe itp.), jakie tu istnieją bądź istniały. Szczyty i przełęcze opisywane są w takiej kolejności, w jakiej występują w głównej grani Tatr od zachodu ku wschodowi, poczynając od Wołowca, a kończąc na Liliowem. W punktach zwrotkowych zanim nastąpią opisy dalszych obiektów w grani głównej, umieszczono opisy szczytów i przełęczy w grzbiecie drugorzędnym. Tak samo postępuje się przy dalszych podporządkowanych grzbietach. Przewodnik obejmuje drogi o numeracji od 201 do 293. Nr dróg zawarte w przedziale od 89 do 120, do których odwołuje się ten przewodnik na szlakach granicznych, są opisane w naszym przewodniku: Słowackie Tatry Zachodnie. Kraków 1992. Konstrukcja opisów dróg kształtuje się następująco: - osobne opisy przejść dolinami stosuje się tylko przy niektórych dolinach; - w innych przypadkach opisy dróg przez doliny znajdują się przy opisach dróg na szczyty względnie przełęcze w ich otoczeniu.